01-01-2019

De onbeschrijfelijke vrijheid

Ergens wandelt vertrekken in de oneindigheid,
niet goed wetend waar het pad je heen leid.

Wandel je in het groen de rust en stilte tegemoet,
alles achter laten voelt zo goed.

Andere metgezellen kom je onderweg tegen,
ieder met een ander verhaal maar niet om elkaar verlegen.

Wanneer het niet gaat bieden we steun aan elkaar,
ook al zijn we onbekenden toch doen we het zomaar.

Als het te veel is bieden we elkaar ook ruimte en afstand,
dit is de beste manier om samen maar ook alleen te trekken door het land.

Op die manier bieden we onze naasten een veiligheid,
eentje die zorgt voor vrijheid.

De vrijheid krijgen om te mogen voelen wat je wil,
geeft net die rust en dat maakt het verschil.

Annelies Nauwelaers

Leest lekker weg op een koude zondagnamiddag...

Greta 

Erik Egel en de Kracht van de Voldoening

Erik Egel zijn lichaam is leeg, 

Ondanks dat, brengt het nog heel wat teweeg. 

Zijn geest is doordrongen van vriendschap, liefde en vreugd, loslaten, elkaar omarmen doet zoveel deugd. 

Op vriendschappen smeden staat geen leeftijd of taal, 

elkaar aanvoelen vormt, vindt Erik, een zoveel mooier verhaal. 

Door op weg te gaan leert Egel zichzelf beter kennen, 

met tips van anderen leert hij ook beter aan minpuntjes wennen. 

Ga verdriet maar ook vreugde met elkaar delen, 

dit zorgt voor een verbondenheid die nooit gaat vervelen. 

Als het nodig is Egel, geef elkaar ook ruimte en afstand, 

ook die ruimte naar anderen toe respecteren schept een band. 

Blijf Erik wat er ook gebeurt, luisteren naar elkaar, 

al kost het niet veel moeite, het is vaak een groot gebaar. 

Het is Egel net die verbondenheid, 

die jou Erik Egel op je weg begeleid.

Annelies Nauwelaers

Altijd onderweg...

Onderweg

van gisteren
naar morgen

Ieder z'n rugzak
die samen 
lichter wordt
in een ogen-blik

Elke stap
een moment
om nu - en altijd
van te genieten

Sara - 15/11/2018

We zijn een maand verder. Compostela 2018 was weer om in te kaderen. Een tocht waar liefde zegevierde. Een tocht met een ziel. Hindernissen werden met de beste zorgen genomen. Ontlading en emoties bij aankomst. Hiervan mee getuige zijn was een voorrecht. Respect en dikke proficiat voor alle deelnemers. 

Dankjewel lieve deelnemers voor de ontmoetingen elke dag opnieuw. Samen onderweg en met jezelf. Samen aan tafel, delen met mekaar. Elke Camino is uniek. Ik had het voor geen geld willen missen.

Dank voor de foto’s (Sara, Greta, Jean M., Gerard, Bernice, Rita D. en van Rita en Guido) om deze bijzondere tocht te illustreren.

adriën,

De soundtrack van de camino

Bij mijn vorige tocht had ik de liedjes bij van vrienden en familie.
Deze keer had ik mijn favoriete top 10 bij (die al snel een top 25, .. werd, met dank aan mijn treinmaatjes). 
Maar deze keer vond de muziek mij op de weg:

Billy Boyd - The last goodbye

Roy Orbison

Novastar - The best is yet to come

Nat King Cole - Smile

Israel Kamakawiwo'ole - Somewhere over the rainbow

Kommil Foo - Ruimtevaarder

Noa - Life is beautiful that way

John Lennon - Imagine

Claudia de Breij - Mag ik dan bij jou

The Proclaimers - I'm Gonna Be (500 Miles) 
-> 't waren er dus toch 500, en niet 5000 :-)

Rufus Wainwright - Hallelujah

Eric Clapton - Tears in heaven

Cat Stevens - Morning Has Broken

Elvis Presley - mix

PS: aanvullen in de commentaar mag altijd!   - - Sara - -

Voor wie nog even verder wil nagenieten

in hogere camino-sferen
(te vinden in de bib, maar nu even niet :-) )

 

En natuurlijk mijn grote voorbeeld:

- - Sara - -          

Mooi verwoord Tom,  deze tocht was heel speciaal.
Je zit bij elkaar als vreemden in het vliegtuig en je komt terug met tochtgenoten.  Ik hou er een blij hart en een lege rugzak aan over
Wat ben ik blij dat ik deze kans kreeg.
Blij dat ik al deze sterke,  moedige mensen mocht vergezellen. Zonder jullie was het nog niet half zo mooi geweest.
Jullie zijn 1 voor  1 toppers!
Nu besef ik wat een camino is...

Bedankt voor alles,

Greta

Ondertussen al enkele dagen terug in het land.  Terwijl iedereen zijn mond vol heeft van de gemeenteraadsverkiezingen zit ik nog met mijn kopje in Galicië. En laat me daar nog maar wat zitten.   Ik zit daar goed.  Toch even de  tijd nemen  om alles  goed te laten doordringen van wat we daar als groep presteerden.  Zowat 117 KM lang klimmen en dalen om dat ene doel te bereiken.  YES WE DID IT!  Niet één kilometer zat iemand  in de volgwagen! Knap staaltje van doorzettingsvermogen noemt men dat!   Ik word er zowaar emotioneel van! 

Stille kracht Adrien  had zijn  huiswerk  uitstekend gemaakt.  Dat is het begin van alles.  Een ideale mix van nieuwkomers en mensen met ervaring. Wat ben ik blij met deze kans.  Er werden vriendschappen gesmeed voor de rest van je leven.  Niet voor te stellen hoe je in 10 dagen tijd met mensen zo’n innige band kunt opbouwen. (Sommige mensen hadden helemaal geen tien dagen nodig!)   

Hartverwarmend waren de velen blijken van respect van de andere pelgrims van over de hele wereld.   Die foto’s zitten vooral in mijn hart.  Maar ik geef toe dat de digitale opnames me ook niet loslaten en ik er uren naar kan blijven kijken.

 

De Camino moet je beleven op eigen Tempo.  Dat is de gouden regel.  Je mag je niet laten meedrijven met het tempo dat het jouwe niet is, al is die verleiding vaak groot.  In tijden dat alles snel en supersnel moet gebeuren, is dat een les die wel kan tellen: doe alles op eigen tempo en je komt zeker op je bestemming aan!

Dank voor alles vrienden!

Buen Camino


TOM

De weg ernaartoe is de voorbereiding van ďe aankomst..
120km hebben we gestapt.
En dan doedelzakmuźiek  je voelt het komen, de apotheose , het plein,de kathedraal.
De emoties, de tranen,  de blijdschap voor je tochtgenoten.
Ik dacht dat het maar praatjes waren, nee, ik zou niets voelen.  Maar ja hoor, diepe emoties,  alles komt los, mijn hart maakt weer plaats.
Een onverwachtse arm om je heen
Onvergetelijk. Je ziet tochtgenoten vanop de camino. Zielsverwanten waar je intens mee gestapt hebt.

En nu weer loslaten,  terug naar mijn gezinnetje.

Morgen nog een mooie dag in Compostela.

Greta

Mooie ontmoetingen op de camino.

Morgen komen we aan.  Zeker weten.  Samen zijn we sterk geworden.  Zeker weten.  Vriendschappen maken ons sterk. Zeker weten.  Of is het liefde? Zeker weten. Maar 1 ding weet ik zeker.  Mijn hart is groter geworden.  Ik draag mijn medepelgrims in mijn hart.... zeker weten.  De weg ernaartoe was prachtig.  Zeker weten. .. Ik had dit verwacht, nee, dit kon îk niet verwachten...
Ik geraak sprakeloos,  en wie me kent weet dat dat zelden of nooit gebeurd ...

Greta

…. en dan ga je ff over de schreef ;-) tuut ta tuut ta tuut ta.
Sorry sorry sorry, my fault senior. Gracias Gracias Gracias senior.
Ook hier heeft de arm der wet een menselijk gelaat.
De zoveelste leuke belevenis op de Camino. Gerard, je doet dat fantastisch

De langste etappe lag vandaag voor onze voeten  (of wielen ). 

Sommige hadden al duizend stappen voor de tocht begon.  Ik verdenk ze van slaapwandelen maar dat is een detail .  Hoe dan ook we moesten erdoor. Het weer was gunstig . En dat helpt natuurlijk  wel .

Onze chauffeur Gérard zorgde voor de bevoorrading. Wat een subliem werk van barmhartigheid is dat! We snoepten van koekjes en zijn gezelschap.

We deelden heel wat kilometers en verhalen. Iedereen werd kampioen en bereikte de verre eindmeet. Op naar morgen!

  - - Tom - -

Mooie ontmoetingen ,

Loopt er ons een militair voorbij die rechtsomkeer maakt. Hij zegt tegen Anges: je bent een kampioen.  Hij haalt een doosje uit zijn rugzak met een mooi lint. En hij decoreerd haar rollator daarmee. Het is de beschermheilige van Spanje. Hij groet nog en verdwijnt.  Dit is naar ik weet de 2de keer deze week.  Iemand uit Costa-Rica kwam terug om een diepe buiging voor haar te maken.  Om dan nog te zwijgen van al die foto's en filmpjes die achter haar rug genomen zijn... Ja Agnes is een kampioen.  Als ik maar geen sterallures krijg zegt deze. Nog 21 km. tot Compostela.

Greta

Een bloemlezing - Sara -

Dag 5, ik ben de vlinder,  loslopend wild.  Met andere woorden,  een handje of 2 toesteken waar nodig is.  We hebben SAMEN moeilijke paden gekozen... Ik ben ontroerd geweest om wat ik gehoord heb door te LUISTEREN.  Ik kan het niet beschrijven.  Vertel het wel aan wie het wil horen als ik thuis ben.

Luisteren.

Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij adviezen te geven,
Dan doe je niet wat ik vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren,  en jij begint mij te vertellen,  waarom ik iets niet moet voelen zoals ik voel,
Dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren,
En jij denkt dat je iets moet doen,
om mijn probemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd het ook mag lijken.
Dus,  alsjeblieft,  luister alleen maar naar me,
en probeer me te  begrijpen .
En als je wil praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Greta

Tijd

Onze tijd bestaat uit heel veel nu's.
Dat zijn heel veel momenten.
Je kan heel veel schitterende dingen doen in die tijd.
Op deze tocht krijgen we daar veel kansen toe.

We kunnen...

Doorstappen, maar ook stilstaan.
In gezelschap stappen of met onze eigen gedachten.
Met onszelf bezig zijn of openstaan voor de wereld.
Onszelf willen bewijzen, maar ook onszelf overtreffen.
Onszelf tegenkomen, maar ook onszelf leren kennen.
Ons laten verrassen door het hier en nu of nadenken over wat geweest is en wat nog komen zal.

Misschien moeten we niet proberen om zoveel te begrijpen, maar wel om wat meer te aanvaarden.

Het nu vormt de rest van onze weg.

Sara, met dank aan iedereen voor de inspiratie.