Ondertussen al enkele dagen terug in het land.  Terwijl iedereen zijn mond vol heeft van de gemeenteraadsverkiezingen zit ik nog met mijn kopje in Galicië. En laat me daar nog maar wat zitten.   Ik zit daar goed.  Toch even de  tijd nemen  om alles  goed te laten doordringen van wat we daar als groep presteerden.  Zowat 117 KM lang klimmen en dalen om dat ene doel te bereiken.  YES WE DID IT!  Niet één kilometer zat iemand  in de volgwagen! Knap staaltje van doorzettingsvermogen noemt men dat!   Ik word er zowaar emotioneel van! 

Stille kracht Adrien  had zijn  huiswerk  uitstekend gemaakt.  Dat is het begin van alles.  Een ideale mix van nieuwkomers en mensen met ervaring. Wat ben ik blij met deze kans.  Er werden vriendschappen gesmeed voor de rest van je leven.  Niet voor te stellen hoe je in 10 dagen tijd met mensen zo’n innige band kunt opbouwen. (Sommige mensen hadden helemaal geen tien dagen nodig!)   

Hartverwarmend waren de velen blijken van respect van de andere pelgrims van over de hele wereld.   Die foto’s zitten vooral in mijn hart.  Maar ik geef toe dat de digitale opnames me ook niet loslaten en ik er uren naar kan blijven kijken.

 

De Camino moet je beleven op eigen Tempo.  Dat is de gouden regel.  Je mag je niet laten meedrijven met het tempo dat het jouwe niet is, al is die verleiding vaak groot.  In tijden dat alles snel en supersnel moet gebeuren, is dat een les die wel kan tellen: doe alles op eigen tempo en je komt zeker op je bestemming aan!

Dank voor alles vrienden!

Buen Camino


TOM